Od osnivanja Union Filma, do danas, prošlo je trideset godina.
Tog, 12. oktobra, 1978. godine ova kompanija krenula je trnovitim putem...

Sedamdesetih godina, kinematografska delatnost razvijala se u tri grane: proizvodnja, promet (distribucija) i prikazivanje (bioskopi). Proizvodne i distributivne organizacije se ujedinjuju obezbeđujući apsolutni monopol nad tržištem. Mesta za organizacije iz prikazivačke (bioskopske oblasti) nije bilo.

U tom periodu, bioskopska mreža u SFRJ bila je veoma velika (1500 bioskopa). I pored činjenice da su tehnički uslovi u bioskopima bili katastrofalni (dvorane su bile oštećene, tenička oprema zastarela ...), broj gledalaca u tom periodu iznosi oko 100 miliona. Ipak novca nije bilo dovoljno.

U cilju opstanka, bioskopi (veliki i mali) udružuju se u, po zakonu jedino moguću organizaciju: UDRUŽENJE PRIKAZIVAČA FILMOVA.
UNION FILM je rođen.

U početku, ulagana su skromna sredstva u pojedine filmske projekte. Iz kuhinje Union Filma izašlo je oko tridesetak naslova, među kojima su i srpski filmski klasici poput filmova: Breme, Mirko i Slavko, Crvena zemlja, Sjećaš li se Doli Bel, Otac na službenom putu, Srećna nova ’48.

Uskoro, nameće se potreba za sopstvenom produkcijom. Nastaju serije filmova Zorana Čalića, Miće Miloševića, Dragoslava Lazića ... (Pejzaži u magli, Balkanski špijun, Šećerna vodica, Život je lep ...) Za deset godina, union Film stvorio je 25 filmova i obezbedio sebi status najveće producentske kuće.

Situacija vezana za uvoz stranih filmova, bila je izuzetno komplikovana i teška. Bez obzira na jaku konkurenciju sredinom osamdesetih, uspeva da obezbedi uvoz od oko dvadesetak filmova iz takozvane svetske ’’A ’’ produkcije i ravnopravno staje uz rame svih većih distributerskih kuća kod nas.

Pojava video rekordera, publiku odvlači od bioskopa. Problem koji se pojavljuje jeste regulisanje video prava, jer su licence za ova prava bila izuzetno skupa, a mogu se koristiti jedino nakon bioskopske eksploatacije filma. Vrlo brzo, Union film je prigrlio i ovu novinu na filmskom tržištu. Prvo legalno izdanje video kaseta iz sopstvene produkcije obuhvatalo je 24 domaća filma. Ubrzo, uspeva da se snađe na inostranom tržištu i izdaje ediciju filmova Trajne umetničke vrednosti.

U novembru, 2004. godine Union film se privatizuje i nastavlja svoj rad sa jednakim uspehom.

Tradicija i kvalitet Union Filma koji je imao značajnu ulogu u razvitku srpske kinematografije u celosti, obogaćeni su idejama i entuzijazmom tima mladih stručnjaka, čija osnovna ideja je da u ovo, novo doba filmske industrije, Union Film zadrži poziciju koju je gradio tokom ovih trideset godina.